Ρήγας Φεραίος

Η πληθωρικότερη μορφή του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Το όραμα του Ρήγα, στοιχεία από τη ζωή, τη δράση και το πλούσιο συγγραφικό του έργο, ξεδιπλώνονται καθώς η θεατρική ομάδα διαβάζει αποσπάσματα από το κατηγορητήριο των αρχών της Βιέννης και την απολογία του Ρήγα και απαγγέλλει το Θούριο, το ??ιερότερο άσμα της φυλής μας?? κατά τον Τερτσέτη.

ΘΟΥΡΙΟΣ¹
?τοι ?ρμητικ?ς πατριωτικ?ς ?μνος πρ?τος, ε?ς τ?ν ?χον
ΜΙΑ ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΜΕΓΑΛΗ

?ς πότε παλικάρια, ν? ζο?με στ? στενά,
μονάχοι σ? λεοντάρια, στα?ς ράχαις στ? βουνά;
Σπηλια?ς ν? κατοικο?με, ν? βλέπωμεν κλαδιά,
ν? φεύγωμ? ?π? τ?ν κόσμον, γι? τ?ν πικρ? σκλαβιά;
Ν? χάνωμεν ?δέλφια, πατρίδα κα? γονε?ς,
το?ς φίλους, τ? παιδιά μας, κι ?λους το?ς συγγενε?ς;
Καλλι?ναι μίας ?ρας ?λεύθερη ζωή,
παρ? σαράντα χρόνοι, σκλαβι? κα? φυλακή.
Τί σ? ?φελε? ?ν ζήσ?ς, κα? ε?σαι στ? σκλαβιά;
στοχάσου π?ς σ? ψαίνουν, καθ? ?ραν στ?ν φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, ?φέντης κι? ?ν σταθ?ς
? τύραννος ?δίκως σ? κάμνει ν? χαθ?ς.
Δουλεύεις ?λ? ?μέρα, σ? ?,τι κι? ?ν σ? π?,
κι? α?τ?ς πασχίζει πάλιν, τ? α?μα σου ν? πι?.
? Σο?τζος, κι? ? Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβ?ς
Γκίκας κα? Μαυρογένης, καθρέπτης, ε?ν? ν? ?δ?ς.
?νδρε?οι καπετάνοι, παπ?δες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν κι? ?γάδες, μ? ?δικον σπαθί.
Κι? ?μέτρητ? ?λλοι τόσοι, κα? Το?ρκοι κα? ?ωμιοί,
ζω?ν κα? πλο?τον χάνουν, χωρ?ς κ?μμι? ?φορμή.
?λ?τε μ? ?ναν ζ?λον, σ? το?τον τ?ν καιρόν,
ν? κάμωμεν τ?ν ?ρκον, ?πάνω στ?ν Σταυρόν.
Συμβούλους προκομμένους, μ? πατριωτισμ?ν
ν? βάλωμεν ε?ς ?λα, ν? δίδουν ?ρισμόν.
Ο? νόμοι ν?ν? ? πρ?τος, κα? μόνος ?δηγός,
κα? τ?ς πατρίδος ?νας, ν? γέν? ?ρχηγός.
Γιατ? κ? ? ?ναρχία, ?μοιάζει τ?ν σκλαβιά,
ν? ζο?με σ?ν θηρία, ε?ν? πλι? σκληρ? φωτιά.
Κα? τότε μ? τ? χέρια, ψηλ? στ?ν ο?ραν?ν
?ς πο?μ? ?π? τ?ν καρδιά μας, ?το?τα στ?ν Θεόν?

?δ? συκώνονται ο? πατρι?ται ?ρθοί, κα? ?ψώνοντες
τ?ς χε?ρας πρ?ς τ?ν ο?ρανόν, / κάμνουν τ?ν ?ρκον.

?ρκος κατ? τ?ς τυραννίας κα? τ?ς ?ναρχίας.

? βασιλε? το? κόσμου, ?ρκίζομαι σ? σέ,
στ?ν γνώμην τ?ν τυράννων, ν? μ?ν ?λθ? ποτέ.
Μήτε ν? το?ς δουλεύσω, μήτε ν? πλανηθ?,
ε?ς τ? ταξίματά τους, γι? ν? παραδοθ?.
?ν ?σ? ζ? στ?ν κόσμον, ? μόνος μου σκοπός,
γι? ν? το?ς ?φανίσω, θ? ν?ναι σταθερός.
Πιστ?ς ε?ς τ?ν πατρίδα, συντρίβω τ?ν ζυγόν,
?χώριστος γι? ν?μαι, ?π? τ?ν στρατηγόν.
Κι? ?ν παραβ? τ?ν ?ρκον, ν? ?στράψ? ? ο?ρανός,
κα? ν? μ? κατακάψ?, ν? γένω σ?ν καπνός.

Τέλος το? ?ρκου

Σ? ?νατολ? κα? δύσι, κα? νότον κα? βοριά,
γι? τ?ν πατρίδα ?λοι, ν?χωμεν μι? καρδιά.
Στ?ν πίστιν του καθ? ?νας, ?λεύθερος ν? ζ?,
στ?ν δόξαν το? πολέμου, ν? τρέξωμεν μαζί.
Βουλγάροι κι? ?ρβαν?τες, ?ρμένοι κα? ?ωμιοί,
?ράπηδες κα? ?σπροι, μ? μι? κοιν?ν ?ρμή,
Γι? τ?ν ?λευθερίαν, ν? ζώσωμεν σπαθί,
π?ς ε?μαστ? ?ντριωμένοι, παντο? ν? ξακουσθ?.
?σ? ?π? τ?ν τυραννίαν, π?γαν στ?ν ξενητι?
στ?ν τόπον του καθ? ?νας, ?ς ?λθ? τώρα πλιά.
Κα? ?σοι το? πολέμου, τ?ν τέχνην ?γροικο?ν
?δ? ?ς τρέξουν ?λοι, τυράννους ν? νικο?ν.
? ?ούμελη το?ς κράζει, μ? ?γκάλαις ?νοιχτα?ς,
το?ς δίδει βι? κα? τόπον, ?ξίαις κα? τιμα?ς.
?ς πότ? ?φφικιάλος, σ? ξένους Βασιλε?ς;
?λα ν? γέν?ς στ?λος, δικ?ς σου τ?ς φυλ?ς.
Κάλλιο γι? τ?ν πατρίδα, κ?νένας ν? χαθ?
? ν? κρεμάσ? φο?ντα, γι? ξένον στ? σπαθί.
Κα? ?σοι προσκυνήσουν, δ?ν ε?ναι πλι? ?χθροί,
?δέλφια μας θ? γένουν, ?ς ε?ναι κ? ?θνικοί.
Μ? ?σοι θ? τολμήσουν, ?ντίκρυ ν? σταθο?ν,
?κε?νοι κα? δικοί μας, ?ν ε?ναι, ?ς χαθο?ν.
Σουλιώταις κα? Μανιώταις, λιοντάρια ξακουστ?
?ς πότε στα?ς σπηλια?ς σας, κοιμ?στε σφαλιστά;
Μαυροβουνιο? καπλάνια, ?λύμπου σταυρ? ?ητοί,
κι? ?γράφων τ? ξεφτέρια, γενν?τε μι? ψυχή.
?νδρε?οι Μακεδόνες, ?ρμήσετε γι? μιά,
κα? α?μα τ?ν τυράννων, ρουφ?στε σ? θεριά.
Το? Σάββα κα? Δουνάβου, ?δέλφια Χριστιανοί,
μ? τ? ?ρματα στ? χέρι, καθ? ?νας ?ς φαν?,
Τ? α?μα σας ?ς βράσ?, μ? δίκαιον θυμόν,
μικρο? μεγάλ? ?μ?στε, τυράννου τ?ν χαμόν.
Λεβέντες ?ντριωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,
? βάρβαρος ?ς πότε, θ? ν? σ?ς τυρανν?.
Μ?ν καρτερ?τε πλέον, ?νίκητοι Λαζοί,
χωθ?τε στ? μπογάζι, μ? ?μ?ς κα? σε?ς μαζί.
Δελφίνια τ?ς θαλάσσης, ?ζδέρια τ?ν νησι?ν,
σ?ν ?στραπ? χυθ?τε, χτυπ?τε τ?ν ?χθρόν.
Τ?ς Κρήτης κα? τ?ς Νύδρας, θαλασσιν? πουλιά,
καιρ?ς ε?ν? τ?ς πατρίδος, ν? ?κο?στε τ?ν λαλιά.
Κι? ?σ? ε?στε στ?ν ?ρμάδα, σ?ν ?ξια παιδιά,
ο? νόμοι σ?ς προστάζουν, ν? βάλετε φωτιά.
Μ? ?μ?ς κ? ?σε?ς Μαλτέζοι, γενν?τ? ?να κορμί,
κατ? τ?ς τυραννίας, ?ιχθ?τε μ? ?ρμή.
Σ?ς κράζει ? ?λλάδα, σ?ς θέλει σ?ς πονε?,
ζητ? τ?ν συνδρομήν σας, μ? μητρικ?ν φωνή.
Τί στέκεις Παζβαντζιόγλου, τόσον ?κστατικός;
τεινάξου στ? Μπαλκάνι, φώλιασε σ?ν ?ητός.
Το?ς μπούφους κα? κοράκους, καθόλου μ?ν ψηφ?ς,
μ? τ?ν ?αγι? ?νώσου, ?ν θέλ?ς ν? νικ?ς.
Συλήστρα κα? Μπραΐλα, Σμα?λι κα? Κιλί,
Μπενδέρι κα? Χωτ?νι, ?σένα προσκαλε?.
Στρατεύματά σου στε?λε, κ? ?κε?να προσκυνο?ν
γιατ? στ?ν τυραννίαν, ν? ζήσουν δ?ν μπορο?ν.
Γγιουρντζ? πλι? μ? κοιμ?σαι, συκώσου μ? ?ρμήν,
τ?ν Προύσια ν? μοιάσ?ς, ?χεις τ?ν ?φορμήν.
Κα? σ? πο? στ? Χαλέπι, ?λεύθερα φρονε?ς
πασι? καιρ?ν μ? χάνεις, στ?ν κάμπον ν? φαν?ς.
Μ? τ? στρατεύματά σου, ε?θ?ς ν? συκωθ?ς,
στ?ς Πόλης τ? φερμάνια, ποτ? ν? μ? δοθ?ς.
Το? Μισιριο? ?σλάνια, γι? πρώτη σας δουλειά,
δικόν σας ?να μπέη, κάμετε βασιλιά.
Χαράτζι τ?ς Α?γύπτου, στ?ν Πόλ? ?ς μ? φαν?,
γι? ν? ψοφήσ? ? λύκος, ?πο? σ?ς τυραννε?.
Μ? μι? καρδίαν ?λοι, μι? γνώμην, μι? ψυχή,
χτυπ?τε το? τυράννου, τ?ν ?ίζα ν? χαθ?.
Ν? ?νάψωμεν μι? φλόγα, σ? ?λην τ?ν Τουρκιά,
ν? τρέξ? ?π? τ?ν Μπόσνα, κα? ?ς τ?ν ?ραπι?
Ψηλ? στ? μπαϊράκια, συκ?στε τ?ν σταυρόν,
κα? σ?ν ?στροπελέκια, χτυπ?τε τ?ν ?χθρόν.
Ποτ? μ? στοχασθ?τε, π?ς ε?ναι δυνατός,
καρδιοκτυπ? κα? τρέμει, σ?ν τ?ν λαγ?ν κι? α?τός.
Τρακόσοι Γγιρτζιαλ?δες, τ?ν ?καμαν ν? ?δ?,
π?ς δ?ν μπορε? μ? τόπια, μπροστ? τους ν? ε?γ?.
Λοιπ?ν γιατί ?ργ?τε, τί στέκεσθε νεκροί;
ξυπνήσετε μ?ν ε?στε ?νάντιοι κ? ?χθροί.
Π?ς ο? προπάτορές μας, ?ρμο?σαν σ? θεριά,
γι? τ?ν ?λευθερίαν, πηδο?σαν στ? φωτιά.
?τζι κ? ?με?ς, ?δέλφια, ν? ?ρπάξωμεν γι? μι?
τ? ?ρματα, κα? ν? βγο?μεν ?π? τ?ν πικρ? σκλαβιά.
Ν? σφάξωμεν το?ς λύκους, πο? στ?ν ζυγ?ν βαστο?ν,
κα? Χριστιανο?ς κα? Τούρκους, σκληρ? το?ς τυραννο?ν.
Στεργι?ς κα? το? πελάγου, ν? λάμψ? ? σταυρός,
κα? στ?ν δικαιοσύνην, ν? σκύψ? ? ?χθρός.
? κόσμος ν? γλυτώσ?, ?π? α?την τ?ν πληγή,
κ? ?λεύθεροι ν? ζ?μεν, ?δέλφια ε?ς τ?ν γ?.

Πέρας μ?ν ?δε,
H δ? α? πράξις τέρας.

1.Ο Ρήγας για να εκφράσει τα επαναστατικά του μηνύματα δανείζεται από τους αρχαίους Έλληνες ποιητές τον τίτλο Θούριος, που σημαίνει ορμητικός, μαινόμενος, πολεμικός. Η λέξη αυτή δεν χρησιμοποιούνταν στην εποχή του, αλλά έκτοτε με τον Ρήγα καταγράφεται στο νεοελληνικό λεξιλόγιο και ο Θούριος γίνεται πασίγνωστος σε όλους τους Έλληνες, μικρούς και μεγάλους. Γίνεται συνώνυμος με την Επανάσταση

Ο Ρήγας ψάλλων το Θούριο

 

Πολυμεσική παρουσίαση της ενότητας

Ρήγας Βελεστινλής, Θούριος Ανάλυση του ποιήματος

Ο Ρήγας ρίχνει το σπόρο της ελευθερίας.

 

Αποσπάσματα από το επαναστατικό του κείμενο «Δίκαια του Ανθρώπου», που περιλαμβάνονται στο κείμενο που εκδόθηκε στη Βιέννη στα 1797 με τίτλο «Νέα Πολιτική Διοίκησις»:

Άρθρον 2. Αυτά τα φυσικά δίκαια είνε: πρώτον, το να όλοι ίσοι και όχι ο ένας κατώτερος από τον άλλον. Δεύτερον να είμεθα ελεύθεροι και όχι ο ένας σκλάβος του αλλουνού. τρίτον, να είμεθα σίγουροι εις την ζωήν μας, και κανένας να μην ημπορή να μας την πάρη αδίκως και κατά φαντασίαν.και τέταρτον τα κτήματα , οπού έχομεν, κανένας να μην ημπορή να μας εγγίζη, αλλά να είνε ιδικά μας και των κληρονόμων μας.

Άρθρον 3. Όλοι οι άνθρωποι, Χριστιανοί και Τούρκοι, κατά φυσικόν λόγον είναι ίσοι...Ο Νόμος είναι ο αυτός δια το πταίσμα και αμετάβλητος, ήγουν δεν παιδεύεται ο πλούσιος ολιγώτερον και ο πτωχός περισσότερον δια το αυτό σφάλμα, αλλ' ίσια-ίσια.

Άρθρον 4. Ο Νόμος είναι εκείνη η ελευθέρα απόφασις, οπού με την συγκατάθεσιν όλου του λαού έγινεν.

Άρθρον 6. "Η Ελευθερία είναι εκείνη η δύναμις οπού έχει ο άνθρωπος εις το κάμη όλον εκείνο, οπού δεν βλάπτει εις τα δίκαια των γειτόνων του"... "Το ηθικόν σύνορον της Ελευθερίας είναι τούτο το ρητόν: Μη κάμης εις τον άλλον εκείνο οπού δεν θέλεις να σε κάμουν".

Άρθρον 7. "Το δίκαιον του να φανερώνωμεν την γνώμην μας και τους συλλογισμούς μας, τόσον με την τυπογραφίαν, όσον και μέ άλλον τρόπον δεν είναι εμποδισμένον".

Άρθρον 22.΄Ολοι, χωρίς εξαίρεσιν, έχουν χρέος να ηξεύρουν γράμματα. Η Πατρίς έχει να καταστήση σχολεία εις όλα τα χωρία δια τα αρσενικά και θηλυκά παιδία. Εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή, με την οποίαν λάμπουν τα ελεύθερα έθνη. Να εξηγούνται οι παλαιοί ιστορικοί συγγραφείς. Εις δε τα μεγάλας πόλεις να παραδίδεται η γαλλική και η ιταλική γλώσσα, η δε ελληνική να είναι απαραίτητος.

Άρθρον 33.Κανένας δεν αντιστέκεται, όταν ηξεύρη πως θέ να λάβη το δίκαιόν του με την συνδρομήν του Νόμου.

Άρθρον 34.Ο Βούλγαρος πρέπει να κινήται, όταν πάσχη ο Έλλην και τούτος πάλιν δι' εκείνον και αμφότεροι δια τόν Αλβανόν και Βλάχον.

Άρθρον 35. Όταν η διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρή τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του".

Είπαν για το Ρήγα

«Τύχη αγαθή... εσχετίσθη ταυτοχρόνως μετά τινός Δημητρίου Καταρτζή Βυζαντίου, εβδομηκονταετούς σχεδόν την ηλικίαν, ανδρός σημαντικού, πρωτοκαθεδρίαν του ανωτέρου δικαστικού κλάδου κατέχοντος, χαρακτήρα τιμίου εγκρατούς της ελληνικής, γαλλικής και αραβικής διαλεκτού και θερμού πατριώτου. Γοητευθής λοιπόν ο Καταρτζής υπό των προτερημάτων του Ρήγα ηγάπησεν αυτόν πατρικώς, τον εδίδαξεν την γαλλικήν και αραβικήν διάλεκτον, τον συνέδραμεν ως ειπείν, δια των σοφών και πολιτικών του γνώσεων καθ' όλα τα υπέρ της ελληνικής ελευθερίας επιχειρήματα του.»

 

«Προ ολίγου έτι, της Γερμανίας ο Αυτοκράτωρ, αγκαλά βασανιζόμενος από οδυνηράν και θανάσιμον νόσον, η οποία καν έπρεπε να τον διδάξη την φιλανθρωπίαν και την συμπάθειαν, παρέδωκε ασπλάχνως εις τον τύραννον της Ελλάδος οκτώ Γραικούς, οι οποίοι εν Βιέννη της Αουστρίας εζήτουν ησύχως τα αρμόδια μέσα τού να φωτίσωσι, και από τον ζυγόν της δουλείας να ελευθερώσωσι τους ιδίους ομογενείς. Παρίστανται ίσως ταύτην την ώραν δέσμιοι ενώπιον του τυράννου οι γενναίοι ούτοι της ελευθερίας μάρτυρες. Ίσως ταύτην την ώραν κατεβαίνει εις τας ιεράς των κεφαλάς η μάχαιρα του δημίου, εκχέται το γενναίον ελληνικόν αίμα από τας φλέβας των και ίπταται η μακαρία ψυχή των, δια να υπάγη να συγκατοικήσει με όλων των υπέρ ελευθερίας αποθανόντων τας αοιδίμους ψυχάς.»

[Κοραής: Αδελφική διδασκαλία ]

«Σερβία τρισμάκαρη[...] περίφημο Μαυροβούνι, εσάς συλλογιούμαι και κλαίω. Εσείς πολεμήσατε και καταστραφήκατε[...] αλλά θ' αναστηθήτε[...] η Ελλάδα[...] ανάσταση δεν έχει. Δεν κλαίω, Ρήγα, που έχασα το γιό μου. Κλαίω που μάννα δεν έχω»

[Ψυχάρης (1916) Η φωνή του Ρήγα (π. 'Νουμάς', φ.598)]

«Μετά πολλούς αιώνας ο Ρήγας ο Βελεστινλής σπύρει τον σπόρον της ελευθερίας εις τους Έλληνες και τους ενθαρρύνει οδηγών αυτούς τον τρόπον της απελευθερώσεώς των. Οι Έλληνες ενθουσιασθέντες και ενθαρρυθέντες από τους λόγους του Ρήγα έλαβον τα όπλα υπέρ της ελευθερίας.»

[Στρατηγός Μακρυγιάννης, 1836]

«...το ιερότερο άσμα της φυλής μας»
«Τα κοινά τραγούδια του αδικοθάνατου Ρήγα εγκρέμισαν ως σάλπιγγες εις την Ιεριχώ τα τείχη της Τριπολιτσάς, ετίναξεν εις τον αέρα με τους αλλοφύλους τα φρούρια της Μονεμβασιάς, του Ναυπλίου, των Αθηνών και τα τρικάταρτα του εχθρού. Τα λογιοτατίστικα άσματα, πιστεύσατέ μου, δεν εγκρέμισαν ποτέ, δεν σαλεύουν ούτε την αράχνην του κοκόρου της καμινάδας.»

«της μεγάλης ταύτης ιδέας την οποίαν εις αυτό του Ρήγα το τραγούδι είδομεν»

[Ιωάννης Κωλέττης (Πρωθυπουργός της Ελλάδας το 1844-47)]

Παράλληλα Κείμενα

Για να δείτε καλύτερα την παρουσίαση πατήστε δεξί κλικ πάνω στην αφίσα και μετά επιλέξτε Full screen

Ερωτήσεις για το Ρήγα, το έργο του και το Θούριο (Υλικό από την επιμόρφωση στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Επιμορφωτής: Ε. Αντωνίου)

Α. Για τη ζωή του Ρήγα Βελεστινλή:

1. Ποιο επώνυμο διάλεξε ο Ρήγας και γιατί; Ποιο άλλοι μεταγενέστεροί του;

2. Πού μορφώθηκε και πού ταξίδεψε ο Ρήγας;

3. Ποιες ήταν οι ασχολίες του στα Βαλκάνια;

4. Οι δραστηριότητες του Ρήγα στην Βιέννη.

5. To 1797 Βιέννη ο Ρήγας τύπωσε την εικόνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου πλαισιωμένη με τις μορφές τεσσάρων στρατηγών του και με σκηνές από τους νικηφόρους αγώνες του κατά των Περσών.Ποιος νομίζετε ότι ήταν ο σκοπός αυτής της έκδοσης;

6. Με ποιο τρόπο και ποια μέσα εξέφρασε τις ιδέες του για λευτεριά και οργάνωση ενός νέου ανεξάρτητου εθνικού βίου ο Ρήγας;

7. Πότε, πώς και πού θανατώθηκε ο Ρήγας; πόσοι ακόμα θανατώθηκαν μαζί του;

8. Ο Ρήγας Βελεστινλής οραματιζόταν:

α) Την εξέγερση μόνον των Ελλήνων;

β) Την εξέγερση όλων των βαλκανικών λαών και ίδρυση παμβαλκανικής Δημοκρατίας , με κυρίαρχο το Ελληνικό στοιχείο ;

γ) Την εξέγερση μόνο της Θεσσαλίας;

(Σημείωσε ΝΑΙ στο σωστό)

Β. Για το έργο του Ρήγα:

1. Ποια από τα έργα του Ρήγα είναι μεταφράσεις;

2. Ποια είναι τα πατριωτικά τραγούδια του Ρήγα;

3. Τι προσπαθεί να επιτύχει με τα τραγούδια του ο Ρήγας;

4. Γράψε δύο στίχους από το Θούριο που σε συγκινούν περισσότερο.

5. Τι περιλαμβάνει η "Χάρτα της Ελλάδας";

6. Ρήγα Βελεστινλή: " ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ"

Άρθρον 2. - Αυτά τα φυσικά δίκαια είνε: πρώτον, το να όλοι ίσοι και όχι ο ένας κατώτερος από τον άλλον. Δεύτερον να είμεθα ελεύθεροι και όχι ο ένας σκλάβος του αλλουνού. τρίτον, να είμεθα σίγουροι εις την ζωήν μας, και κανένας να μην ημπορή να μας την πάρη αδίκως και κατά φαντασίαν.και τέταρτον τα κτήματα , οπού έχομεν, κανένας να μην ημπορή να μας εγγίζη, αλλά να είνε ιδικά μας και των κληρονόμων μας.

Ποια θεωρεί ο Ρήγας φυσικά δίκαια του ανθρώπου;

7. Γράψε το σύνθημα του "Επαναστατικού Μανιφέστου"

8. Ποια έργα περιελάμβανε το Επαναστατικό Μανιφέστο;

ΘΟΥΡΙΟΣ.

1η Μελετήστε τους τρεις πρώτους στίχους του Θουρίου και απαντήστε:

Σε ποιους απευθύνεται ο ποιητής;

                                                                                              Σωστό                             Λάθος

Στους κλέφτες και Αρματωλούς;

Σ΄όλους τους Έλληνες;

Μόνο στους Θεσσαλούς;

Σ΄ όλους τους σκλαβωμένους λαούς;

(Σημείωσε ΝΑΙ στο σωστό)

2. Τι συναισθήματα μαρτυρεί η φράση «ως πότε παλικάρια»;

Χαρά;

Ανυπομονησία;

Ενθουσιασμό;

3. Ποια εγκατάλειψη υπαινίσσεται ο ποιητής στους στίχους 4-6;

....................................................................................

.....................................................................................

....................................................................................

.....................................................................................

4.Οι στίχοι 7 και 8 θεωρούνται οι ωραιότεροι όλου του Θουρίου. Δικαιολογείστε αυτήν την άποψη.

....................................................................................

......................................................................................

5.Να συνδυάσετε κάθε φράση της α΄στήλης με την κατάλληλη λέξη από τη β΄στήλη (όπως το παράδειγμα).

                 α΄                                                                                    β΄

π.χ. Πικρή σκλαβιά                                                                   Μεταφορά

α) Μονάχοι σα λιοντάρια                                                             Εικόνα

β)Στοχάσου πως σε ψαίνουν, καθ' ώραν στην φωτιά.          Προσωποποίηση

γ)Σπηλιαίς να κατοικούμε, να βλέπωμεν κλαδιά.                      Μεταφορά

                                                                                                 Παρομοίωση

( περισσεύει ένα)

6. Ποιο κοινό στοιχείο υπάρχει μεταξύ των πρώτων στίχων (1-3) και των τελευταίων (115-126);

.......................................................................................

.........................................................................................

.........................................................................................

7. Ποια επιθυμία εκφράζει ο ποιητής στον τελευταίο στίχο του;

......................................................................................

........................................................................................

.......................................................................................

8. Ποια είναι η γλώσσα του Θουρίου;

Λαϊκή δημοτική;

Λόγια;

Αρχαΐζουσα;

(Σημείωσε ΝΑΙ στο σωστό)

9). Ποιοι χαρακτηρισμοί ταιριάζουν στο Θούριο;

α . Προσκλητήριο δυνάμεων

β. Επαναστατική προκήρυξη

γ. Σάλπισμα ξεσηκωμού

δ. Πολιτική κατήχηση

ε. Ύμνος υποταγής

στ. Απελευθερωτικό πρόγραμμα

(Υπάρχει μία λανθασμένη απάντηση)

Εδώ μπορείτε να δείτε λίστα από κριτικές που έχουν γραφεί για το συγκεκριμένο έργο.

Κριτικά κείμενα

Βρανούσης Λέανδρος , Ρήγας Βελεστινλής, 1757 ? 1798 Κιτρομηλίδης Πασχάλης, Ρήγας Βελεστινλής. Θεωρία και πράξη. Πολίτης Λίνος , Ιστορία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας