Το 5ο Γυμνάσιο παρουσιάζει   την παράσταση '' Ο Αρκάς ...πάει σχολείο''.

 

Η Θεατρική ομάδα του 5ου Γυμνασίου αποφάσισε φέτος να δουλέψει Αρκά και να παρουσιάσει στο τέλος της χρονιάς μια παράσταση βασισμένη στις σειρές "Χαμηλές Πτήσεις" και "Η Ζωή Μετά".Η επιλογή του Αρκά-δεν ξέρω αλήθεια πώς θα έβλεπε ο ίδιος τη διδασκαλία του στα σχολεία-και μπορεί να ξαφνιάζει, υπόσχεται ωστόσο εκτός από το αυτονόητο (άφθονες στιγμές γέλιου), μια ουσιαστική άσκηση στις γλωσσικές δομές, μια βαθιά γνώση της ανθρώπινης ψυχής ασφαλώς την ανάπτυξη μιας ιδιότυπης κοινωνικής κριτικής που απορρέει φυσικά και αβίαστα, χωρίς ίχνος διδακτισμού ή σκοπιμότητας.

Ο λόγος του Αρκά υπονομεύει τη γώσσα και τις δομές της.Η γλώσσα από όργανο αντίληψης και ερμηνείας του κόσμου, από απαραίτητο εργαλείο συνεννόησης και επικοινωνίας, υποβαθμίζεται συνειδητά σε μόνιμη αιτία παρανόησης και γλωσσικής διολίσθησης που δεν προκαλεί απλά κωμικές καταστάσεις αλλά ξεδιπλώνει μπροστά μας μια νέα πραγματικότητα που ίσως ως τότε δεν είχαμε συνειδητοποιήσει: "Με αυτά που κάνεις μόνο τον εαυτό σου βλάπτεις! ... Εσύ θα μείνεις αμόρφωτος! Εγώ τι έχω να χάσω;'', Θα ρωτήσει η χοντρή δασκάλα τον απείθαρχο μαθητή-σπουργίτι για να λάβει την αποστομοτική απάντηση,''Εκατό κιλά περίπου''. Επειτα από "λεπτότητα" θα σταματήσει σημειώνοντας ότι εκείνου δεν του χρειάζονται τα γράμματα, αφού είναι σαν τον Απόλλωνα, αντιθέτως χρειάζονται στη δασκάλα που είναι σαν τον Ερμή (εννοείται τον πλανήτη) .

Διαβάζοντας κανείς Αρκά δεν μπορεί παρά να θυμηθεί τους συγγραφείς του παραλόγου αφού τα υλικά που χρησιμοποιεί είναι κοινά και στους δύο: η γλώσσα και η λογική ακροβατούν στα όρια τους και τελικά αποδυναμώνονται. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ο άγγελος διαμαρτύρεται στον άρτι αφιχθέντα νεκρό για τη συνήθεια των θνητών να θέτουν ερωτήματα, που οι απαντήσεις τους φαντάζουν αδύνατες και ο τελευταίος του σημειώνει ότι αξία δεν έχουν τα ερωτήματα και οι πιθανές απαντήσεις  αλλά η διαδικασία σκέψης που μας υποβάλλουν.Για να ενισχύσει μάλιστα το συλλογισμό του επικαλείται το γνωστό αξίωμα του Ντεκάρτ ,Σκέφτομαι άρα υπάρχω. Τότε ο άγγελος του ανταπαντά:Ναι, ξέρω?Το είπε και στον άγγελο που τον παρέλαβε όταν ήρθε εδώ: « Σκέπτομαι άρα υπάρχω»?Οπότε ο άγγελος τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη και του είπε: « Δεν υπάρχεις, αλλά μην το σκέπτεσαι».Σκηνή βγαλμένη από τον Ιονέσκο!

Από την άλλη ο Αρκάς αναδεικνύεται σε ανατόμο της ανθρώπινης ψυχής που φαίνεται να συλλαμβάνει και τις πιο απόκρυφες πτυχές της ανθρώπινης φύσης (αλήθεια έχετε κάνει το αρκοτέστ; Αν όχι επιχειρήστε το πατώντας εδώ). Η μεγάλη επιτυχία του στον τομέα αυτό οφείλεται κατά τη γνώμη μου σε μια γνώση που έρχεται από παλιά, από την εποχή του Πλάτωνα και ίσως ακόμα παλιότερα.Κι αυτή η γνώση κάνει λόγο για το διφυές της ανθρώπινης φύσης, για την ακροβασία της ανάμεσα στο καλό και το κακό, την αλήθεια και το ψέμα, το δίκαιο και το άδικο, την ηθική και την ανηθικότητα. Οι ήρωες του Αρκά, κρυμμένοι καλά κάτω από προσωπεία ζώων, ξεγυμνώνονται μπροστά μας σαν καθρέπτης μέσα στον οποίο κάποτε βλέπουμε το δικό μας είδωλο, τα δικά μας ανομολόγητα μυστικά, πόθους ή φόβους.Και τελικά είναι όλοι συμπαθείς γιατί κανείς τους δεν είναι οριστικά κακός ή καλός: είναι όλοι τους ανθρώπινοι, που σημαίνει τραγικοί.

Η κοινωνική κριτική, τέλος, του Αρκά αρνείται τα εφήμερα υλικά της ειδησεογραφίας ή της επικαιρότητας, αν και η σταδιοδρομία του ως γελοιογράφου θα ήταν κάτι περισσότερο από σίγουρη. Αντίθετα αν και χρησιμοποιεί ευτελή υλικά της καθημερινότητας, καταφέρνει να δώσει κόμικ που αντέχουν στον χρόνο μολονότι κάποια μετρούν ήδη 28 χρόνια ζωής.Η συνέχεια επί της σκηνής!

ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ ΑΛΙΚΗ-ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ ΜΑΝΟΛΗΣ