Όταν θέλουμε να δείξουμε την αληθινή φιλία φέρνουμε σαν παράδειγμα τη φιλία του Δάμωνα και του Φιντία. Τη φιλία που γίνεται αυταπάρνηση... Την αυταπάρνηση που γίνεται θυσία. Μια τέτοια φιλία θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα από μας, αρκεί να είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε χωρίς να σκεφτόμαστε ανταλλάγματα. Μιλάμε για την αληθινή φιλία που δεν ορίζεται από κανόνες, αλλά γεννιέται και είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί στη ζωή του κάθε ανθρώπου.

"Η μαγεία δεν μπορεί να νικήσει την καλοσύνη που υπάρχει στην καρδιά''

Η φιλία του Δάμωνα και του Φιντία ήταν ονομαστή και παροιμιώδης. Ο ποιητής Νίκος Γκάτσος, που γεννήθηκε πριν από εκατό χρόνια, έγραψε ένα τραγούδι για δυο φίλους σε ένα νησί, που όμως δεν στάθηκαν τόσο αγαπημένοι μέχρι το τέλος (Τι ήταν αυτό που χάλασε τη φιλία τους;). Το τραγούδι, παρ' όλα αυτά, το ονόμασε "Δάμων και Φιντίας. Μελοποιήθηκε από τον Μάνο Χατζιδάκι και τραγουδήθηκε από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση το 1970: