Η ημέρα της γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου. Η ημερομηνία επιλέχθηκε με αφορμή μια μεγάλη διαμαρτυρία γυναικών που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 στην Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, όπου εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας βγήκαν στους δρόμους ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η ίδια ημερομηνία επιλέχτηκε τα επόμενα χρόνια από τις γυναίκες για να διαμαρτυρηθούν για τις κακές συνθήκες εργασίας και να ζητήσουν την ισότητα των δύο φύλων. Η άτυπη μέχρι τότε ημέρα της γυναίκας γιορτάστηκε επίσημα στις 8 Μαρτίου του 1909 στις ΗΠΑ με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δυο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.Σήμερα αρκετά από τα αιτήματα των γυναικών έχουν ικανοποιηθεί η ισότητα όμως αποτελεί ευσεβή πόθο. Σε πολλές χώρες καταπατούνται ακόμη και τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών ενώ το αίτημα για πλήρη ισότητα των δύο φύλων σε όλο τον κόσμο παραμένει ανικανοποίητο.Γι'αυτό ίσως είναι προτιμότερο αντί να αναλωθούμε, οι άντρες σε δώρα συμπάθειας ή και εξιλέωσης προς αυτές και οι γυναίκες σε εξόδους στις ταβέρνες, να κάνουμε κάτι πιο αποτελεσματικό:Να καταπολεμήσουμε στην καθημερινότητά μας τις εμμονές και τα στερεότυπα που αναπαράγουν τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών  και  αναδεικνύοντας το πολιτικό  υπόβαθρο της σημερινής ημέρας να συμβάλλουμε στην εξάλειψη της εκμετάλλευσης για την οικοδόμηση μιας πιο δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας .

Τραγούδια για τη γυναίκα

Νένα Βενετσάνου - Το ποτάμι

 

Ελένη Δήμου - Η ζωή είναι γυναίκα

Νίκος Καββαδίας-Γυναίκα

Ύμνος δοξαστικός για τις γυναίκες π? αγαπούμε

είν? οι γυναίκες π? αγαπούμε σαν τα ρόδια
έρχονται και μας βρίσκουνε
τις νύχτες
όταν βρέχη
με τους μαστούς τους καταργούν τη μοναξιά μας
μεσ? τα μαλλιά μας εισχωρούν βαθειά
και τα κοσμούνε
σα δάκρυα
σαν ακρογιάλια φωτεινά
σα ρόδια
είν? οι γυναίκες π? αγαπούμε κύκνοι
τα πάρκα τους
ζουν μόνο μέσα στην καρδιά μας
είν? τα φτερά τους
τα φτερά αγγέλων
τ? αγάλματά τους είναι το κορμί μας
οι ωραίες δεντροστοιχίες είν? αυτές οι ίδιες
ορθές στην άκρια των ελαφρών ποδιών
τους
μας πλησιάζουν
κι είναι σαν μας φιλούν
στα μάτια
κύκνοι
είν? οι γυναίκες π? αγαπούμε λίμνες
στους καλαμιώνες τους
τα φλογερά τα χείλια μας σφυρίζουν
τα ωραία πουλιά μας κολυμπούνε στα νερά τους
κι ύστερα
σαν πετούν
τα καθρεφτίζουν
- υπερήφανα ως ειν? -
οι λίμνες
κι είναι στις όχθες τους οι λεύκες λύρες
που η μουσική τους πνίγει μέσα μας
τις πίκρες
κι ως πλημμυρούν το είναι μας
χαρά
γαλήνη
είν? οι γυναίκες π? αγαπούμε
λίμνες
είν? οι γυναίκες π? αγαπούμε σαν σημαίες
στου πόθου τους ανέμους κυματίζουν
τα μακρυά μαλλιά τους
λάμπουνε
τις νύχτες
μεσ? στις θερμές παλάμες τους κρατούνε
τη ζωή μας
είν? οι απαλές κοιλιές τους
ο ουράνιος θόλος
είναι οι πόρτες μας
τα παραθύρια μας
οι στόλοι
τ? άστρα μας συνεχώς ζούνε κοντά τους
τα χρώματά τους είναι
τα λόγια της αγάπης
τα χείλη τους
είναι ο
ήλιος το φεγγάρι
και το πανί τους είν? το μόνο σάβανο που μας αρμόζει :
είν? οι γυναίκες που αγαπούμε σαν σημαίες
είν? οι γυναίκες που αγαπούμε δάση
το κάθε δέντρο τους είν? κι ένα μήνυμα του πάθους
σαν μεσ? σ? αυτά τα δάση
μας πλανέψουνε
τα βήματά μας
και χαθούμε
τότες είν?
ακριβώς
που βρίσκουμε τον εαυτόνε μας
και ζούμε
κι όσο από μακρυά ακούμε νάρχωνται οι μπόρες
ή και μας φέρνει
ο άνεμος
τις μουσικές και τους θορύβους
της γιορτής
ή τις φλογέρες του κινδύνου
τίποτε ? φυσικά ? δε μπορεί να μας φοβίση
ως οι πυκνές οι φυλλωσιές
ασφαλώς μας προστατεύουν
μια που οι γυναίκες π? αγαπούμε είναι σα δάση
είν? οι γυναίκες π? αγαπούμε σαν λιμάνια
(μόνος σκοπός
προορισμός
των ωραίων καραβιών μας)
τα μάτια τους
είν? οι κυματοθραύστες
οι ώμοι τους είν? ο σηματοφόρος
της χαράς
οι μηροί τους
σειρά αμφορείς στις προκυμαίες
τα πόδια τους
οι στοργικοί
μας
φάροι
- οι νοσταλγοί τις ονομάζουν Κ α τ ε ρ ί ν α -
είναι τα κύματά τους
οι υπέροχες θωπείες
οι Σειρήνες τους δεν μας γελούν
μόνε
μας
δείχνουνε το δρόμο
- φιλικές -
προς τα λιμάνια : τις γυναίκες που αγαπούμε
έχουνε οι γυναίκες π? αγαπούμε θεία την ουσία
κι όταν σφιχτά στην αγκαλιά μας
τις κρατούμε
με τους θεούς κι εμείς γινόμαστ? όμοιοι
στηνόμαστε ορθοί σαν άγριοι πύργοι
τίποτε δεν είν? πια δυνατό να μας κλονίση
με τα λευκά τους χέρια
αυτές
γύρω μας γαντζώνουν
κι έρχονται όλοι οι λαοί
τα έθνη
και μας προσκυνούνε
φωνάζουν
αθάνατο
στους αιώνες
τ? όνομά μας
γιατί οι γυναίκες π? αγαπούμε
την μεταδίνουν
και σ? εμάς
αυτή
τη θεία τους
ουσία

«Ύμνος δοξαστικός για τις γυναίκες π' αγαπούμε», . Έλευσις, 1948. Ποιήματα, Β΄. Ίκαρος, 1977. 145-146.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Women In Art

 

 

 

Σχετικοί δικτυακοί τόποι:

http://www.isotita-epeaek.gr/

http://www.un.org/depts/dhl/womenday/

http://www.internationalwomensday.com/