Σοφία Κολοτούρου, Ο ΔΑΒΙΔ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ

Αρχική

Εκπαιδευτικό υλικό

Διάφορα

Σοφία Κολοτούρου, Ο ΔΑΒΙΔ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ

Κυριακή, 30 Μάιος 2010 13:05 | Συντάχθηκε απο τον/την Μάνος Στεφανάκης |

Το ντόμινο,

άρχισε με τους Πύργους

κι όλοι γνώριζαν:

η πεταλούδα, που πετάει

στο Τόκιο,

στο Ιράκ,

στην Παλαιστίνη

και στο Αφγανιστάν

φέρνει την καταιγίδα

στη Νέα Υόρκη.

Ποιoς έριξε την πρώτη μπίλια;
Εγώ
ήμουν στη Γένοβα
στο Γκέτεμποργκ,
στο Σηάτλ,
και πέταξα
μια πέτρα, με σφεντόνα.
Σοφία Κολοτούρου, (2001, Αν-επίκαιρα Ποιήματα)

Το τραγούδι της ημέρας

Χρήστος Θηβαίος , Πόσο πολύ σ' αγάπησα

Ποιητικά θραύσματα

Ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων το μυαλό μας.

Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές

είναι γιατί τ΄ ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη

δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή

γιατί είναι αμίλητη και προχωράει

στάζει τη μέρα, στάσει στον ύπνο

μνησιπήμων πόνος.

Να μιλήσω για ήρωες να μιλήσω για ήρωες: Ο Μιχάλης

που έφυγε με ανοιχτές πληγές από το νοσοκομείο

ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη

που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία,

ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας. «Στα σκοτεινά

πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε?»

οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.

Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ΄ αρέσουν

Γιώργος Σεφέρης, Τελευταίος Σταθμός