- Αρχική
- Νέα-ανακοινώσεις
- Το σχολείο
- Καθηγητές
- Μαθητές
- Θεατρικές παραστάσεις 5ου Γυμνασίου
- Θεατρικό εργαστήρι
- Εκπαιδευτικό υλικό
- Νέα βιβλιοθήκης
- Βιβλιοθήκη
- Ιστοσελίδα
- Προγράμματα
- Ελεύθερος χρόνος
- Αξιόλογες συνδέσεις
- Διάφορα
- Προτάσεις πλοήγησης χρηστών
- Σχολικές Γιορτές
- Άρθρα που μας άρεσαν
- Αξιολόγηση εκπαιδευτικού έργου σχολικής μονάδας
«Η παιδεία είναι πανηγύρι της ψυχής, γιατί σ' αυτήν υπάρχουν πολλά θεάματα και ακούσματα της ψυχής.»
Σωκράτης |
Ποτέ σου μη περιφρονείς τα κάτω σκαλοπάτια γιατί αυτά πρωτοπατείς και φτάνεις στα παλάτια. |
Οι απαρχές του Δράματος
Οι δραματικοί αγώνες
Γίνονται κατά την διάρκεια των γιορτών του Διονύσου. Οι διονυσιακές γιορτές ήταν τρεις. Τα "εν άστει ή Μεγάλα Διονύσια", τα "κατ' αγρούς ή μικρά Διονύσια" και τα "Λήναια". Η πιο λαμπρή γιορτή ήταν τα Μεγάλα Διονύσια γιατί τελούνταν την αρχή της άνοιξης, τότε που ο καιρός επέτρεπε στα καράβια να ταξιδέψουν, η φύση ανθούσε και οι γεωργικές εργασίες ήταν περιορισμένες. Πλήθος κόσμου συνέρρεε στην Αθήνα απ' όλα τα μέρη για να παρακολουθήσουν τη γιορτή αυτή. Η γιορτή κρατούσε 6 μέρες. Οι τρεις τελευταίες ήταν αφιερωμένες στους δραματικούς αγώνες.
Η προετοιμασία της συμμετοχής ξεκινούσε μήνες πιο μπροστά:
1. Όσοι ποιητές ήθελαν να πάρουν μέρος έκαναν αίτηση στον επώνυμο άρχοντα, που ήταν και ο υπεύθυνος για τη γιορτή και τους αγώνες.
2. Τελικά ο επώνυμος άρχοντας επέλεγε τρεις ποιητές για να διαγωνιστούν. Ο καθένας τους έπαιρνε μέρος με μια τετραλογία: τρεις τραγωδίες και ένα σατυρικό δράμα.
3. Επόμενο βήμα του άρχοντα ήταν να βρει ένα χορηγό για κάθε ποιητή. Ο χορηγός οριζόταν με κλήρο από την τάξη των πλουσίων και αναλάμβανε τα έξοδα της παράστασης: για το χορό, το χοροδιδάσκαλο, τον αυλητή, τη σκευή (μάσκες, ενδυμασία).
4. Λίγες μέρες πριν την έναρξη των Μεγάλων Διονυσίων γινόταν η επίσημη παρουσίαση όλων των διαγωνιζομένων δραμάτων σε μια τελετή που οργανωνόταν στο Ωδείο που είχε κτίσει ο Περικλής. Η τελετή λεγόταν προάγωνας. Οι ποιητές που είχαν προκριθεί μαζί με το χορό, τους υποκριτές και τον χορηγό ανέβαιναν σε μια υπερυψωμένη εξέδρα και παρουσιάζονταν στο κοινό. Φορούσαν στεφάνια, όχι προσωπεία και θεατρική ενδυμασία, και έδιναν πληροφορίες για το περιεχόμενο των έργων τους.
5. Επόμενο στάδιο ήταν η επιλογή των δέκα κριτών με κλήρωση. Ένας από κάθε φυλή.
Η παράσταση τώρα μπορούσε να αρχίσει
Όλοι μπορούσαν να παρακολουθήσουν τη "διδασκαλία" των αγώνων: ελεύθεροι πολίτες, μέτοικοι, δούλοι, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ξένοι. Όλοι είχαν το εισητήριο τους (σύμβολο). Για τους φτωχούς ο Περικλής είχε θεσπίσει τα θεωρικά. Το πλήθος συνέρρεε στο θέατρο πολύ πρωί. Ειδικοί υπάλληλοι, οι ραβδούχοι, τους τοποθετούσαν στις αριθμημένες θέσεις τους. Στις πρώτες θέσεις, τις προεδρίες, κάθονταν οι άρχοντες και στην πιο κεντρική και επίσημη, ο ιερέας του θεού Διόνυσου.
Αφού τελείωνε η παράσταση, οι δέκα κριτές έγραφαν τα ονόματα των ποιητών με σειρά προτίμησης σε πινακίδα και την έριχναν σε μια κάλπη. Από την κάλπη ανασύρονταν πέντε. Από τις πέντε, ανάλογα με τις ψήφους προέκυπτε το τελικό αποτέλεσμα. Οι νικητές, ποιητής και χορηγός, κέρδιζαν ως έπαθλο το διονυσιακό στεφάνι από κισσό και ένα τρίποδα και το δικαίωμα να το στήσουν στην ανατολική πλευρά της Ακρόπολης. Τα ονόματα των ποιητών, χορηγών και πρωταγωνιστών, οι τίτλοι των έργων και το αποτέλεσμα της κρίσης χαράζονταν σε πλάκες (διδασκαλίες) που φυλάσσονταν στο δημόσιο αρχείο.
Δείτε την παράσταση " Ελένη" του Ευριπίδη, από το κρατικό θέατρο βορείου Ελλάδας
Το τραγούδι της ημέρας
|
Ποιητικά θραύσματα
|