- Αρχική
- Νέα-ανακοινώσεις
- Το σχολείο
- Καθηγητές
- Μαθητές
- Θεατρικές παραστάσεις 5ου Γυμνασίου
- Θεατρικό εργαστήρι
- Εκπαιδευτικό υλικό
- Νέα βιβλιοθήκης
- Βιβλιοθήκη
- Ιστοσελίδα
- Προγράμματα
- Ελεύθερος χρόνος
- Αξιόλογες συνδέσεις
- Διάφορα
- Προτάσεις πλοήγησης χρηστών
- Σχολικές Γιορτές
- Άρθρα που μας άρεσαν
- Αξιολόγηση εκπαιδευτικού έργου σχολικής μονάδας
Ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις χωρίς να χρειάζεται καν τις ερωτήσεις.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός |
Κι ο πιο μεγάλος έρωτας με το φεγγάρι μοιάζει. Κάνει κι αυτός τον κύκλο του, γεμίζει και αδειάζει. |
Μικρό αφιέρωμα στην Ερωτική Ποίηση
Στέκεται ορθή στα βλέφαρά μου
και τα μαλλιά της μπλέκονται μες στα δικά μου.
Έχει το σχήμα των χεριών μου,
έχει το χρώμα των ματιών μου.
Βυθίζεται μες στη σκιά μου
σα μια πέτρα στον ουρανό.
Έχει τα μάτια της πάντ' ανοιχτά
και δε μ' αφήνει σ' ύπνο να γείρω.
Τα όνειρά της μέσα στο φως
σβήνουν τον ήλιο
με κάνουν να γελώ, να κλαίω και να γελώ
και να μιλώ χωρίς να έχω τίποτα να πω.
Μόλις πεθάνει
Η αγάπη
Θέλει σιωπ? μεγάλη
Γι? νά ?βρει στ?ν άκρη του πόνου
Τ?ν περίφημη λίμνη
Τ? λήθη.
Γιώργος Σαραντάρης, Μιλώ
Μιλώ γιατί υπάρχει ένας ουρανός που με ακούει
Μιλώ γιατί μιλούν τα μάτια σου
Και δεν υπάρχει θάλασσα δεν υπάρχει χώρα
Όπου τα μάτια σου δεν μιλούν
Τα μάτια σου μιλούν εγώ χορεύω
Λίγη δροσιά μιλούν κι εγώ χορεύω
Λίγη χλόη πατούν τα πόδια μου
Ο άνεμος φυσά που μας ακούει
Οδυσσέας Ελύτης "Το Μονόγραμμα" Διαβάζει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Διαβάστε όλο το ποίημα εδώ.
Οδυσσέας Ελύτης, Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ' άγριο μαλλί σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι
Μυρτιώτισσα
Σ΄αγαπώ
Σ΄αγαπώ - δεν μπορώ
τίποτ΄άλλο να πω
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο!
Μπρος στα πόδια σου εδώ
με λαχτάρα σκορπώ
τον πολύφυλλο ανθό
της ζωής μου.
Ω, μελίσσι μου, πιες
απ΄αυτόν τις γλυκές,
τις αγνές ευωδιές
της ψυχής μου!
Τα δυο χέρια μου - νά!
στα προσφέρω δετά,
για να γείρεις γλυκά
το κεφάλι,
κ΄η καρδιά μου σκιρτά
κι όλη ζήλεια ζητά
να σου γίνει ως αυτά
προσκεφάλι!
Και για στρώμα, καλέ,
πάρε όλην εμέ -
σβήσ΄τη φλόγα σε με
της φωτιάς σου,
ενώ δίπλα σου εγώ
τη ζωή θ΄αγροικώ
να κυλάει στο ρυθμό
της καρδιάς σου!..
Σ΄αγαπώ - τι μπορώ
ακριβέ, να σου πω,
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο;..
Το τραγούδι της ημέρας
|
Ποιητικά θραύσματα
|